Πέμη Ζούνη: "Το θέατρο επιζεί ερήμην της πολιτείας."

Συνέντευξη στον Βασίλη Παπαβασιλείου Η τεράστια υποκριτική γκάμα που διαθέτει, η αισθαντικότητά της, τα...

εκφραστικά της μέσα, η υποκριτική δεξιότητα και οι συγκλονιστικές ερμηνείες της, την καθιέρωσαν και την κατέταξαν ως μία από τις πιο σπουδαίες Ελληνίδες ηθοποιούς. Τα τελευταία χρόνια οι επιτυχημένες σκηνοθεσίες της τείνουν να την καθιερώσουν και ως μια αξιόλογη και σημαντική σκηνοθέτιδα παράλληλα. Η πολυτάλαντη Πέμη Ζούνη σκηνοθετεί και συγχρόνως συστήνει στο κοινό της Θεσσαλονίκης, έναν όχι και τόσο γνωστό συγγραφέα, τον Φερντινάντ Μπρούκνερ και το συνταρακτικό έργο του «Η αρρώστια της νιότης», το οποίο παίζεται στο Νέο Υπερώο της Ε.Μ.Σ, από το «νέο αίμα» των ηθοποιών του Κ.Θ.Β.Ε. Τα τελευταία χρόνια έχεις σκηνοθετήσει πολλά έργα . Τελικά, τι σου δίνει μεγαλύτερη χαρά η υποκριτική ή η σκηνοθεσία;

Στο ερώτημα θέατρο ή κινηματογράφος, η απάντηση είναι εύκολη θέατρο. Σ’ αυτό το συγκεκριμένο ερώτημα δεν έχει γείρει ακόμη η ζυγαριά. Είναι δύο διαφορετικές ηδονικές διαδικασίες και οι δύο, γιατί στην υποκριτική έχεις μία ευθύνη, το ρόλο σου, ενώ στη σκηνοθεσία έχεις την ευκαιρία να καταθέσεις μία συνολικότερη ματιά και να πάρεις στους ώμους σου το βάρος όλων των ρόλων και αυτό αυτό είναι μέγιστο και δύσκολο. Αλλά, ωριμάζοντας στην Τέχνη σου σε έλκουν τα πιο δύσκολα… Τι σε εντυπωσίασε στο έργο του Φερντινάντ Μπρούκνερ «Η αρρώστια της νιότης» και αποφάσισες να το σκηνοθετήσεις;

Η γραφή του, που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ευθυβολία, επικίνδυνη σκληρότητα και μια υπόγεια τρυφερή ματιά στο θέμα. Επίσης, η συγκεκριμένη εποχή του μεσοπολέμου στην Αυστρία και το κρυμμένο πολιτικό σχόλιο, χωρίς καμία σχεδόν αναφορά στο κείμενο. Το ελληνικό κοινό δεν είναι «εξοικειωμένο» με το συγκεκριμένο συγγραφέα. Πώς θα τον χαρακτήριζες;

Μου αρέσει το γεγονός ότι δεν είναι ένας πολύ γνωστός συγγραφέας. Στο Βερολίνο και στο Λονδίνο, αλλά και σε άλλες μητροπόλεις, έχουν ανέβει έργα του πολλές φορές – ειδικά το συγκεκριμένο- και πολύ μου αρέσει που συστήνω στη Θεσσαλονίκη αυτόν τον σπουδαίο συγγραφέα. Η σημερινή νέα γενιά πιστεύει στις αξίες ή έχουν χαθεί;

Η πτωτική πορεία μας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως, συμβαίνει γιατί η γενιά των ενηλίκων κάθε φορά υποβαθμίζει ή καταστρέφει το οποιοδήποτε αξιακό σύστημα που θα μπορούσε να στηρίξει τη νέα γενιά. Και με τα χρόνια αυτό επιδεινώνεται δυστυχώς. Η νέα γενιά, λοιπόν, βρίσκεται

χωρίς έρμα και πολύ συχνά- το βλέπουμε και στο έργο- καταλήγει στο μηδενισμό. Και τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα… Όταν ξεφεύγουμε από τα όρια είναι σα να ανταλλάσσουμε χειραψία με τον θάνατο;

Πολύ ωραία έκφραση και την προσυπογράφω. Όταν

βαδίζεις στην άκρη του γκρεμού υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πέσεις. Το να μην πιστεύεις σε τίποτε είναι η άκρη του γκρεμού και το « γλίστρημα» της νιότης είναι πολύ πιο οδυνηρό από την αυτοκαταστροφή ενός ενήλικα. Λέμε συχνά για ταλαντούχους ηθοποιούς, ταλαντούχο κοινό υπάρχει;

Ναι, υπάρχει, το πιστεύω αυτό. Ανεξαρτήτως μόρφωσης, πάντα υπάρχει ένα κοινό- ευαίσθητος αποδέκτης- αυτό που ονομάζω «συγγενείς», που θα προσλάβει βαθιά τους υπαινιγμούς και τις αποχρώσεις. Πάντως, την αλήθεια αυτού που συμβαίνει στην σκηνή ενστικτωδώς την προσλαμβάνουν όλοι. Πώς βλέπεις το θέατρο εν έτει 2014;

Το θέατρο στην Ελλάδα εξακολουθεί και ανθεί! Είναι από τα λίγα πράγματα που μένουν όρθια. Όσο βλέπω παραστάσεις στο εξωτερικό τόσο υπερήφανη αισθάνομαι για την Ελλάδα. Έχουμε ταλαντούχους ανθρώπους σε όλες τις ειδικότητες του θεάτρου. Παρόλα αυτά, το θέατρο επιζεί ερήμην της πολιτείας. Είσαι από τους ηθοποιούς που έχουν παίξει πολλούς και σπουδαίους ρόλους μεγάλων συγγραφέων της παγκόσμιας δραματουργίας. Τι επιθυμείς πολύ και δε σου έχει συμβεί;

Υπάρχουν ένα σωρό μεγάλοι ρόλοι που δεν έχω προλάβει να παίξω. Κάποιοι από αυτούς απομακρύνθηκαν οριστικά, όπως η Λούλου και η Ιουλιέττα. Κάποιοι άλλοι όμως, “είναι της ώρας μου”, όπως η ΄Εντα Γκάμπλερ, η Μάκβεθ, όλες του Τσέχωφ οι ώριμες ηρωίδες, κάμποσες του Γουίλιαμς, του ΄Αλμπυ και άλλοι πολλοί. Δεν είχα ποτέ αγωνία για κανένα ρόλο, είμαι ευγνώμων γι’ αυτά που ήρθαν. Θεωρώ ότι προλαβαίνω ακόμη κάποιους από αυτούς… Τι σημαίνει «καλός ηθοποιός» για εσένα;

Ο ηθοποιός που με το συναίσθημα και την τεχνική του ΖΕΙ επί σκηνής, άρα σε ταξιδεύει και δε σε αφήνει να δεις την «κατασκευή» και δεύτερον ο ηθοποιός του οποίου η κρυμμένη προσωπικότητα είναι γοητευτική…. Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Το καλοκαίρι δεν θα κάνω θέατρο. Βρίσκομαι σε συζητήσεις για μια ταινία και για το χειμώνα τώρα “μαγειρεύονται” όλα. orathessaloniki.gr

Via

Νεότερη Παλαιότερη