Στο γλυκό που προέκυψε από τη «διασταύρωση» της μπουγάτσας με το κρουασάν επιτίθεται η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, με άρθρο της στον «Ριζοσπάστη», κατηγορώντας τους δημιουργούς του μπουγατσάν ότι έφτιαξαν ένα «ελληναράδικο»…
προϊόν που βλάπτει την παράδοση.
Η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει το μπουγατσάν ως «σκέτη αλλοτρίωση πολιτισμική, γαστρονομική, γευστική και σε τελευταία ανάλυση εξαθλίωση της ευρύτερης έννοιας της παιδείας», ενώ λίγες γραμμές παρακάτω μπλέκει τη Χρυσή Αυγή, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αργύρη Ντινόπουλο…
Γράφει χαρακτηριστικά: «Εστί, λοιπόν, μπουγατσάν μετατροπή υβριδική όπως λέμε τιγρολιόνταρο, δηλαδή τίγρης με χαίτη ή λέων ριγέ, δηλαδή κρουασανομπουγάτσα. Παίρνεις το αν απ» το κρουασάν, το φερμάρεις στο μπουγατσ και προκύπτει μπουγατσάν. Ητοι: κρουασάν με γέμιση κρέμας μπουγάτσας».
Και προσθέτει: «Η Χρυσή Αυγή, πάσης ευρωπαϊκής μορφής και όψης, γυρνάει την πλάτη στο μπουγατσάν, παρά την ελληνοπρέπειά του, γιατί φυλακίζεται η φυλή της κρέμας στο εκ της τουρκικής ημισελήνου εμπνευσμένο κρουασάν – κατασκεύασμα και έμπνευση των νοικοκυρών της Βιέννης, όταν έφτασαν αλλά σταμάτησαν στις πύλες της οι σαρικοφόροι της τότε μεγαλοπρεπούς μη τηλεοπτικής τουρκιάς. Αυτοί οι φασίστες δυσκολεύονται και λίγο μεταξύ αυστριακής έμπνευσης και τουρκικής μούσας.»
Αναφερόμενη στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «πολιτικό μπουγατσάν», δηλαδή «απ» έξω Ευρώπη, κι από μέσα κρέμα της αριστερής γιαγιάς από τας Σέρρας ας πούμε». «Ετοιμάζεται τώρα, που έχει μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη και αντιπρόεδρο στο Ευρωκοινοβούλιο, να καταθέσει αίτημα κατοχύρωσης της ελληνικότητας του μπουγατσάν και με ειδική ανθρωπιστική οικονομική μελέτη των οικονομολόγων του όλων των τάσεων, έτσι ώστε το μπουγατσάν να είναι κεντρική τροφή μη κυβερνητικών οργανώσεων που θα χορηγείται σε αναξιοπαθούντες πληθυσμούς», συμπληρώνει. Η… έμπνευση του μπουγατσάν συγκίνησε και διευκόλυνε κυρίως τον Αργύρη Ντινόπουλο που είχε τρομάξει από τους πολλούς μετανάστες και ωρυόταν στη Βουλή “θα τους δώσουμε και κρουασάν;”, “θέλετε να δώσουμε στους λαθρομετανάστες και κρουασάν;”. Τώρα ξέρει ότι μπορεί να ενισχύσει την ντόπια παραγωγή, διατηρώντας στο ακέραιο το ευρωπαϊκό προφίλ της χώρας», σημειώνει, μεταξύ άλλων, η βουλευτής του ΚΚΕ.
Ο Δημήτρης Κοπαράνης, δημιουργός του μπουγατσάν, έγραψε στη σελίδα του:
Πριν ένα περίπου χρόνο ο Dominique Ansel έκανε το cronut. Δε θα εξηγήσω κάτι περισσότερο το έχω κάνει πολλές φορές.Είναι το προϊόν που θα ήθελε να φτιάξει ο κάθε μάγειρας τέλος. Πάνε λίγες μέρες που μία αλυσίδα φούρνων στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την πώληση cronut στα πρατήρια της. Η αλυσίδα αυτή έκανε ένα ψεύτικο προϊόν, χρησιμοποιώντας παράνομα ένα επιτυχημένο όνομα για να πουλήσει μία ξερή σφολιάτα πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη που μοιάζει με μπαγιάτικο κουραμπιέ. Αυτές οι κόπιες υπάρχουν και στη ΝΥ.
Οι στατιστικές έδειξαν πως το 90% όσων έφαγαν το ψεύτικο cronut είχαν την ίδια ή μεγαλύτερη επιθυμία να δοκιμάσουν το ορίτζιναλ. Έξι μήνες πριν το #bougatsan, έγινε παγκόσμιο θέμα, δημιουργώντας πολλούς φίλούς και αρκετούς haters. Από τη στιγμή που η δουλειά κάποιου βρίσκεται σε δημόσια έκθεση τα σχόλια είναι ok. Τότε σκεφτόμουν «Σιγά το πράγμα, αυτό αφορά εμένα και δέκα ακόμη που είναι στη δουλειά αυτή».
Ένας δημοσιογράφος που απαξιώνει τη δουλειά κάποιου άλλου ή ένας ραδιοφωνικός παραγωγός έχει σίγουρα ένα συγκεκριμένο κοινό που για την πόλη αυτή ή για τη χώρα αυτή δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαντάζεται ή θέλει να πιστεύει. Ένας βουλευτής όμως; Είμαι μάγειρας και κάνω τη δουλειά αυτή όπως θα έκανα κάθε άλλη δουλειά. Σερβίρουμε το πιο φρέσκο φαγητό που μπορούμε σε ανθρώπους που πεινάνε και έρχονται για αυτό. Κανείς δεν πάει σε ένα εστιατόριο για το hype και ακόμα και να πάει, πάει για να φάει. Το hype δεν τρώγεται από όσο ξέρω. Με τα λεφτά του κόσμου που τρώει πληρώνουμε τα έξοδα μας, τις υποχρεώσεις μας και τη ζωή μας. Έχουμε ένα κατάλογο με δέκα πράγματα, κάποιο από αυτά είναι το #bougatsan ™. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να έρθει να το φάει και να πληρώσει.
Το κάνει από επιλογή, αν δεν είμαστε μία από τις επιλογές του δεν είναι θέμα για κανέναν, μπορεί να πάει παρακάτω. Δεν πουλάω μία υπόσχεση, ούτε μία προσδοκία, δε βγαίνω στο δρόμο να τσιρίζω πως αδικήθηκα. Δεν έχω καν μία αποτυχημένη δουλειά που έχει κόσμο απλήρωτο. Μπορεί να έχω τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση που ενώ εντοπίζω αντιγραφές και χρήση ενός κατοχυρωμένου ονόματος δεν ασχολούμαι (ακόμη). Επίσης δε χάνω και τον ύπνο μου για την κάθε αποτυχημένη Ρίτσα που μιλάει άσχημα για μένα. Η διαχείριση της αποτυχίας των άλλων είναι θεμα που δε με αφορά.
H Anna Wintour είναι η διευθύντρια του πιο σημαντικού περιοδικού μόδας στον κόσμο. Οι επιλογές της είναι καθοριστικές και είναι μία από τις πιο σημαντικές γυναίκες στην παγκόσμια οικονομία. Νομίζετε πως τη νοιάζει αν νομίζει κανείς πως φορώντας ένα μαύρο πουλόβερ και ένα τζην υποτιμά τη δουλειά της, αν ένα περιοδικό στη Θεσσαλονίκη κοπιάρει το εξώφυλλο της τελευταίας της έκδοσης ή μία βοηθός της έγραψε ένα best seller με έναν χαρακτήρα που της μοιάζει; Και αν διάλεγες να ζήσεις τη ζωή κάποιου άλλου θα ήθελες να ήσουν η βοηθός, η διευθύντρια του ΖΑΝΤΟΡ (τυχαία επιλογή ονόματος) ή η Anna;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η δουλειά κάποιων ανθρώπων μπορεί να είναι έμπνευση για τους άλλους. Για κάθε Anna, κάθε Karl, κάθε ραδιοφωνικό παραγωγό ή διευθύντρια περιοδικού υπάρχουν άνθρωποι τους αγαπούν για τη δουλειά τους . Στον κόσμο που μας παρακολουθεί είναι καλό να φερόμαστε ευγενικά και όχι δείχνοντας το χειρότερο εαυτό μας.»
Via
προϊόν που βλάπτει την παράδοση.
Η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει το μπουγατσάν ως «σκέτη αλλοτρίωση πολιτισμική, γαστρονομική, γευστική και σε τελευταία ανάλυση εξαθλίωση της ευρύτερης έννοιας της παιδείας», ενώ λίγες γραμμές παρακάτω μπλέκει τη Χρυσή Αυγή, τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αργύρη Ντινόπουλο…
Γράφει χαρακτηριστικά: «Εστί, λοιπόν, μπουγατσάν μετατροπή υβριδική όπως λέμε τιγρολιόνταρο, δηλαδή τίγρης με χαίτη ή λέων ριγέ, δηλαδή κρουασανομπουγάτσα. Παίρνεις το αν απ» το κρουασάν, το φερμάρεις στο μπουγατσ και προκύπτει μπουγατσάν. Ητοι: κρουασάν με γέμιση κρέμας μπουγάτσας».
Και προσθέτει: «Η Χρυσή Αυγή, πάσης ευρωπαϊκής μορφής και όψης, γυρνάει την πλάτη στο μπουγατσάν, παρά την ελληνοπρέπειά του, γιατί φυλακίζεται η φυλή της κρέμας στο εκ της τουρκικής ημισελήνου εμπνευσμένο κρουασάν – κατασκεύασμα και έμπνευση των νοικοκυρών της Βιέννης, όταν έφτασαν αλλά σταμάτησαν στις πύλες της οι σαρικοφόροι της τότε μεγαλοπρεπούς μη τηλεοπτικής τουρκιάς. Αυτοί οι φασίστες δυσκολεύονται και λίγο μεταξύ αυστριακής έμπνευσης και τουρκικής μούσας.»
Αναφερόμενη στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Λιάνα Κανέλλη χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «πολιτικό μπουγατσάν», δηλαδή «απ» έξω Ευρώπη, κι από μέσα κρέμα της αριστερής γιαγιάς από τας Σέρρας ας πούμε». «Ετοιμάζεται τώρα, που έχει μεγάλη κοινοβουλευτική δύναμη και αντιπρόεδρο στο Ευρωκοινοβούλιο, να καταθέσει αίτημα κατοχύρωσης της ελληνικότητας του μπουγατσάν και με ειδική ανθρωπιστική οικονομική μελέτη των οικονομολόγων του όλων των τάσεων, έτσι ώστε το μπουγατσάν να είναι κεντρική τροφή μη κυβερνητικών οργανώσεων που θα χορηγείται σε αναξιοπαθούντες πληθυσμούς», συμπληρώνει. Η… έμπνευση του μπουγατσάν συγκίνησε και διευκόλυνε κυρίως τον Αργύρη Ντινόπουλο που είχε τρομάξει από τους πολλούς μετανάστες και ωρυόταν στη Βουλή “θα τους δώσουμε και κρουασάν;”, “θέλετε να δώσουμε στους λαθρομετανάστες και κρουασάν;”. Τώρα ξέρει ότι μπορεί να ενισχύσει την ντόπια παραγωγή, διατηρώντας στο ακέραιο το ευρωπαϊκό προφίλ της χώρας», σημειώνει, μεταξύ άλλων, η βουλευτής του ΚΚΕ.
Ο Δημήτρης Κοπαράνης, δημιουργός του μπουγατσάν, έγραψε στη σελίδα του:
Πριν ένα περίπου χρόνο ο Dominique Ansel έκανε το cronut. Δε θα εξηγήσω κάτι περισσότερο το έχω κάνει πολλές φορές.Είναι το προϊόν που θα ήθελε να φτιάξει ο κάθε μάγειρας τέλος. Πάνε λίγες μέρες που μία αλυσίδα φούρνων στην Ελλάδα, ανακοίνωσε την πώληση cronut στα πρατήρια της. Η αλυσίδα αυτή έκανε ένα ψεύτικο προϊόν, χρησιμοποιώντας παράνομα ένα επιτυχημένο όνομα για να πουλήσει μία ξερή σφολιάτα πασπαλισμένη με ζάχαρη άχνη που μοιάζει με μπαγιάτικο κουραμπιέ. Αυτές οι κόπιες υπάρχουν και στη ΝΥ.
Οι στατιστικές έδειξαν πως το 90% όσων έφαγαν το ψεύτικο cronut είχαν την ίδια ή μεγαλύτερη επιθυμία να δοκιμάσουν το ορίτζιναλ. Έξι μήνες πριν το #bougatsan, έγινε παγκόσμιο θέμα, δημιουργώντας πολλούς φίλούς και αρκετούς haters. Από τη στιγμή που η δουλειά κάποιου βρίσκεται σε δημόσια έκθεση τα σχόλια είναι ok. Τότε σκεφτόμουν «Σιγά το πράγμα, αυτό αφορά εμένα και δέκα ακόμη που είναι στη δουλειά αυτή».
Ένας δημοσιογράφος που απαξιώνει τη δουλειά κάποιου άλλου ή ένας ραδιοφωνικός παραγωγός έχει σίγουρα ένα συγκεκριμένο κοινό που για την πόλη αυτή ή για τη χώρα αυτή δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαντάζεται ή θέλει να πιστεύει. Ένας βουλευτής όμως; Είμαι μάγειρας και κάνω τη δουλειά αυτή όπως θα έκανα κάθε άλλη δουλειά. Σερβίρουμε το πιο φρέσκο φαγητό που μπορούμε σε ανθρώπους που πεινάνε και έρχονται για αυτό. Κανείς δεν πάει σε ένα εστιατόριο για το hype και ακόμα και να πάει, πάει για να φάει. Το hype δεν τρώγεται από όσο ξέρω. Με τα λεφτά του κόσμου που τρώει πληρώνουμε τα έξοδα μας, τις υποχρεώσεις μας και τη ζωή μας. Έχουμε ένα κατάλογο με δέκα πράγματα, κάποιο από αυτά είναι το #bougatsan ™. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να έρθει να το φάει και να πληρώσει.
Το κάνει από επιλογή, αν δεν είμαστε μία από τις επιλογές του δεν είναι θέμα για κανέναν, μπορεί να πάει παρακάτω. Δεν πουλάω μία υπόσχεση, ούτε μία προσδοκία, δε βγαίνω στο δρόμο να τσιρίζω πως αδικήθηκα. Δεν έχω καν μία αποτυχημένη δουλειά που έχει κόσμο απλήρωτο. Μπορεί να έχω τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση που ενώ εντοπίζω αντιγραφές και χρήση ενός κατοχυρωμένου ονόματος δεν ασχολούμαι (ακόμη). Επίσης δε χάνω και τον ύπνο μου για την κάθε αποτυχημένη Ρίτσα που μιλάει άσχημα για μένα. Η διαχείριση της αποτυχίας των άλλων είναι θεμα που δε με αφορά.
H Anna Wintour είναι η διευθύντρια του πιο σημαντικού περιοδικού μόδας στον κόσμο. Οι επιλογές της είναι καθοριστικές και είναι μία από τις πιο σημαντικές γυναίκες στην παγκόσμια οικονομία. Νομίζετε πως τη νοιάζει αν νομίζει κανείς πως φορώντας ένα μαύρο πουλόβερ και ένα τζην υποτιμά τη δουλειά της, αν ένα περιοδικό στη Θεσσαλονίκη κοπιάρει το εξώφυλλο της τελευταίας της έκδοσης ή μία βοηθός της έγραψε ένα best seller με έναν χαρακτήρα που της μοιάζει; Και αν διάλεγες να ζήσεις τη ζωή κάποιου άλλου θα ήθελες να ήσουν η βοηθός, η διευθύντρια του ΖΑΝΤΟΡ (τυχαία επιλογή ονόματος) ή η Anna;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Η δουλειά κάποιων ανθρώπων μπορεί να είναι έμπνευση για τους άλλους. Για κάθε Anna, κάθε Karl, κάθε ραδιοφωνικό παραγωγό ή διευθύντρια περιοδικού υπάρχουν άνθρωποι τους αγαπούν για τη δουλειά τους . Στον κόσμο που μας παρακολουθεί είναι καλό να φερόμαστε ευγενικά και όχι δείχνοντας το χειρότερο εαυτό μας.»
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ