Θέλω να ερωτευτώ», σου λέει εκείνη. Όμως εσύ σαν να ακούς “θέλω να κόψω τα μαλλιά μου”.
Θέλω να νιώσω πάλι εκείνο το συναίσθημα που τσακίζει τα κόκαλα», σου λέει.
Και εσύ ακούς, “έχω βαρεθεί τη ζωή μου και θέλω κάτι να με ανανεώσει”.
Ντύνεται, στολίζεται, τρέχει στα πιο «in» μπαρ που έχει καταγράψει με αλφαβητική σειρά, έτοιμη κάθε βράδυ να συναντήσει τον μεγάλο έρωτα. Στην καλύτερη περίπτωση, συναντάει κάποιον που έχει βγει για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, και καταλήγει να κάνει μετά τις ίδιες συζητήσεις, ξεκινώντας με ένα «δεν το περίμενα» και καταλήγοντας με ένα «γιατί σε μένα;».
Στην χειρότερη περίπτωση, και αφού έχει κάνει τα πάντα για να προσωποποιήσει τον έρωτα σε κάθε ενδιαφέροντα τύπο που μπορεί φευγαλέα να πέρασε η ματιά του από πάνω της, καταλήγει να ξεβάφει τα δακρυσμένα μάτια της αργά το πρωί, σκεπτόμενη ότι χάθηκε άλλη μια ευκαιρία και ότι πρέπει επειγόντως να καταστρώσει το σχέδιο για την επόμενη. Βρες το λάθος…
Το βρήκες;
Όχι; Φοβάμαι ότι πρέπει να ξαναδείς την εικόνα από την αρχή.
Ναι; Είσαι σε ένα πολύ καλό δρόμο όχι απαραίτητα για να τον βρεις, αλλά να ετοιμαστείς για όταν ανοίξει μπροστά σου. Ο έρωτας δεν έρχεται ποτέ σε κάποιον που δεν εννοεί αυτά που λέει.
Δεν έρχεται ποτέ σε κάποιον που τον διακατέχει η ωραιοπάθεια, ο εγωισμός και η επιδειξιομανία.
Αυτούς τους τύπους ανθρώπων, τους αποφεύγει με μανία.
Γιατί και να έρθει, δεν θα τον καταλάβουν.
Θα τον προσπεράσουν επιδεικτικά και ακόμα και αν τους αποδείξει την ύπαρξή του, θα στρέψουν τα βέλη επάνω του, μέχρι να τον απομακρύνουν. Ο έρωτας δεν χτυπάει ποτέ πόρτες ορθάνοιχτες, έτοιμες να αφήσουν τον καθένα να μπει.
Προτιμάει τις σφαλισμένες αυλόπορτες με τα σκουριασμένα μάνταλα, προτιμάει τα παράθυρα με τα λερωμένα τζάμια, τις καμινάδες μες τη μουτζούρα και την κάπνα.
Προτιμάει τους ανθρώπους που έχουν τρυπήσει τα γόνατά τους στο χώμα, αυτούς που έχουν μάθει να ράβουν τις πληγές τους και να ξανασηκώνονται κάθε φορά που πέφτουν κάτω. Προτιμάει αυτούς που θεωρούν ότι είναι πολύ μικροί, για να αξίζουν κάτι τόσο μεγάλο…
Για έναν απλό λόγο.
Για να μπορέσεις να σηκώσεις τόσο βάρος, πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά.
Να πάρεις δύναμη από το κορμί σου, να σηκωθείς και να τον απογειώσεις. Δεν θα σε βρει ποτέ όταν ταξιδεύεις με μεγάλο κρουαζιερόπλοιο.
Θα έρθει να σε βρει όταν ταξιδεύεις δεμένος πάνω στο κατάρτι μιας βάρκας.
Δεν θα σε βρει ποτέ στη διαπεραστική σου ματιά, ματιά ενός ανθρώπου που κοιτάει πάντα με τον ίδιο τρόπο.
Θα έρθει να σε βρει σε χαμηλωμένα από την ένταση μάτια και σε χέρια που τρέμουν.
Θα έρθει όταν θέλει εκείνος, όχι όταν τον περιμένεις εσύ.
Σε κάποια απροσδόκητη συνάντηση, στη μορφή ενός ανθρώπου που θα φωτίσει την ψυχή σου μόλις τον αντικρίσεις, στα παράξενα λόγια του, που κρύβουν μια θάλασσα λέξεων τις οποίες δεν τολμάει καν να αρθρώσει. Χωρίς να σε ρωτήσει θα έρθει ο έρωτας, γιατί σε έχει ήδη ρωτήσει από πριν.
Από τότε που εσύ μιλούσες στον εαυτό σου και τα έβρισκες μαζί του.
Τότε που είχες αποδεχτεί τα καλά και τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα, τότε που άρχισες να μην τον περιμένεις. Δεν θα έχει την μορφή μιας πολυπληθούς φωτογραφίας, αλλά ενός άντρα που θα μπορεί να γίνει ο άρχοντας της ψυχής σου.
Που θα μπορεί να τη σκαλίζει, να τη σπέρνει, να την ποτίζει, να στέκεται φύλακας στη μέση του χωραφιού σου, για να διώχνει όσους έρχονται να αρπάξουν. Και ο ίδιος ο άρχοντας θα θερίζει την ώρα του θερισμού, θα μαζεύει τους καρπούς των κόπων του, θα τους βάζει στην αποθήκη του για να τους προστατεύει από τη βροχή και το κρύο και αυτή θα είναι η περιουσία του.
Αυτή θα είναι η ζωή του. Και η ζωή σου.
Στο δικό σου το χωράφι, το μικρό ή το μεγάλο-δεν έχει σημασία, το σπαρμένο όμως με κόπο, ιδρώτα, ατέλειωτο χρόνο και υπομονή για το τελικό αποτέλεσμα. Βρες το σωστό. Το βρήκες;
Όχι; Φοβάμαι ότι πρέπει να ξαναδείς την εικόνα από την αρχή.
Ναι; Είσαι έτοιμη για όταν έρθει…
Πηγή
Via
Και εσύ ακούς, “έχω βαρεθεί τη ζωή μου και θέλω κάτι να με ανανεώσει”.
Ντύνεται, στολίζεται, τρέχει στα πιο «in» μπαρ που έχει καταγράψει με αλφαβητική σειρά, έτοιμη κάθε βράδυ να συναντήσει τον μεγάλο έρωτα. Στην καλύτερη περίπτωση, συναντάει κάποιον που έχει βγει για τον ακριβώς αντίθετο λόγο, και καταλήγει να κάνει μετά τις ίδιες συζητήσεις, ξεκινώντας με ένα «δεν το περίμενα» και καταλήγοντας με ένα «γιατί σε μένα;».
Στην χειρότερη περίπτωση, και αφού έχει κάνει τα πάντα για να προσωποποιήσει τον έρωτα σε κάθε ενδιαφέροντα τύπο που μπορεί φευγαλέα να πέρασε η ματιά του από πάνω της, καταλήγει να ξεβάφει τα δακρυσμένα μάτια της αργά το πρωί, σκεπτόμενη ότι χάθηκε άλλη μια ευκαιρία και ότι πρέπει επειγόντως να καταστρώσει το σχέδιο για την επόμενη. Βρες το λάθος…
Το βρήκες;
Όχι; Φοβάμαι ότι πρέπει να ξαναδείς την εικόνα από την αρχή.
Ναι; Είσαι σε ένα πολύ καλό δρόμο όχι απαραίτητα για να τον βρεις, αλλά να ετοιμαστείς για όταν ανοίξει μπροστά σου. Ο έρωτας δεν έρχεται ποτέ σε κάποιον που δεν εννοεί αυτά που λέει.
Δεν έρχεται ποτέ σε κάποιον που τον διακατέχει η ωραιοπάθεια, ο εγωισμός και η επιδειξιομανία.
Αυτούς τους τύπους ανθρώπων, τους αποφεύγει με μανία.
Γιατί και να έρθει, δεν θα τον καταλάβουν.
Θα τον προσπεράσουν επιδεικτικά και ακόμα και αν τους αποδείξει την ύπαρξή του, θα στρέψουν τα βέλη επάνω του, μέχρι να τον απομακρύνουν. Ο έρωτας δεν χτυπάει ποτέ πόρτες ορθάνοιχτες, έτοιμες να αφήσουν τον καθένα να μπει.
Προτιμάει τις σφαλισμένες αυλόπορτες με τα σκουριασμένα μάνταλα, προτιμάει τα παράθυρα με τα λερωμένα τζάμια, τις καμινάδες μες τη μουτζούρα και την κάπνα.
Προτιμάει τους ανθρώπους που έχουν τρυπήσει τα γόνατά τους στο χώμα, αυτούς που έχουν μάθει να ράβουν τις πληγές τους και να ξανασηκώνονται κάθε φορά που πέφτουν κάτω. Προτιμάει αυτούς που θεωρούν ότι είναι πολύ μικροί, για να αξίζουν κάτι τόσο μεγάλο…
Για έναν απλό λόγο.
Για να μπορέσεις να σηκώσεις τόσο βάρος, πρέπει να ξεκινήσεις από χαμηλά.
Να πάρεις δύναμη από το κορμί σου, να σηκωθείς και να τον απογειώσεις. Δεν θα σε βρει ποτέ όταν ταξιδεύεις με μεγάλο κρουαζιερόπλοιο.
Θα έρθει να σε βρει όταν ταξιδεύεις δεμένος πάνω στο κατάρτι μιας βάρκας.
Δεν θα σε βρει ποτέ στη διαπεραστική σου ματιά, ματιά ενός ανθρώπου που κοιτάει πάντα με τον ίδιο τρόπο.
Θα έρθει να σε βρει σε χαμηλωμένα από την ένταση μάτια και σε χέρια που τρέμουν.
Θα έρθει όταν θέλει εκείνος, όχι όταν τον περιμένεις εσύ.
Σε κάποια απροσδόκητη συνάντηση, στη μορφή ενός ανθρώπου που θα φωτίσει την ψυχή σου μόλις τον αντικρίσεις, στα παράξενα λόγια του, που κρύβουν μια θάλασσα λέξεων τις οποίες δεν τολμάει καν να αρθρώσει. Χωρίς να σε ρωτήσει θα έρθει ο έρωτας, γιατί σε έχει ήδη ρωτήσει από πριν.
Από τότε που εσύ μιλούσες στον εαυτό σου και τα έβρισκες μαζί του.
Τότε που είχες αποδεχτεί τα καλά και τα άσχημα, τα εύκολα και τα δύσκολα, τότε που άρχισες να μην τον περιμένεις. Δεν θα έχει την μορφή μιας πολυπληθούς φωτογραφίας, αλλά ενός άντρα που θα μπορεί να γίνει ο άρχοντας της ψυχής σου.
Που θα μπορεί να τη σκαλίζει, να τη σπέρνει, να την ποτίζει, να στέκεται φύλακας στη μέση του χωραφιού σου, για να διώχνει όσους έρχονται να αρπάξουν. Και ο ίδιος ο άρχοντας θα θερίζει την ώρα του θερισμού, θα μαζεύει τους καρπούς των κόπων του, θα τους βάζει στην αποθήκη του για να τους προστατεύει από τη βροχή και το κρύο και αυτή θα είναι η περιουσία του.
Αυτή θα είναι η ζωή του. Και η ζωή σου.
Στο δικό σου το χωράφι, το μικρό ή το μεγάλο-δεν έχει σημασία, το σπαρμένο όμως με κόπο, ιδρώτα, ατέλειωτο χρόνο και υπομονή για το τελικό αποτέλεσμα. Βρες το σωστό. Το βρήκες;
Όχι; Φοβάμαι ότι πρέπει να ξαναδείς την εικόνα από την αρχή.
Ναι; Είσαι έτοιμη για όταν έρθει…
Πηγή
Via
