Η αξέχαστη φωνακλού του αθάνατου ελληνικού κινηματογράφου!
Πληθωρική σε θωριά, επιβλητική στη φωνή και με ταμπεραμέντο φλογερό, η
Σαπφώ Νοταρά κόσμησε τη χρυσή εποχή της εθνικής μας κινηματογραφίας με
αλησμόνητους ρόλους που όλοι θυμόμαστε. Κι αυτό γιατί τα απαράμιλλα υποκριτικά της χαρίσματα δεν κρύβονταν και
δεν εξαντλούνταν φυσικά στη χαρακτηριστική φωνή της, ένα υποκριτικό
εργαλείο που θα την καθιέρωνε στο καλλιτεχνικό στερέωμα και θα την έβαζε
στην καρδιά του Έλληνα. Το πλατύ κοινό τη γνώρισε και την ξεχώρισε τόσο μέσα από τις
πολυθρύλητες ατάκες της στο μεγάλο πανί («μπουρλότο!» ή «εδώ μέσα
γίνονται Σόδομα και Γόμορρα») όσο βέβαια και από τον θρυλικό ρόλο της
Κλημεντίνης στο «Ημερολόγιο ενός θυρωρού» στο ραδιόφωνο. Η λατρεμένη θεατρική και κινηματογραφική φιγούρα, η μονίμως φωνακλού
Νοταρά, έγινε ένα από τα ιερά τέρατα του ελληνικού κινηματογράφου,
ορόσημο μιας εποχής και διαχρονική αγαπημένη μικρών και μεγάλων… Πρώτα χρόνια Η Σαπφώ Χανδάνου γεννιέται το 1910 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μεγαλώνοντας
έγινε ένα όμορφο και καλλίγραμμο κορίτσι και από μικρή έβαλε σκοπό να
ξεχωρίσει. Ήδη από τρυφερή ηλικία μαθαίνει κλασικό χορό και ρυθμική,
μαθήματα που θα τη φέρουν λίγο αργότερα στην Αθήνα για να συνεχίσει τις
σπουδές της.
Στην πρωτεύουσα λοιπόν θα περάσει από τα έδρανα της Επαγγελματικής
Σχολής Θεάτρου και κατόπιν θα φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού
Συνδέσμου. Εκεί αποφασίζει ότι το επίθετό της δεν ήταν καλλιτεχνικό και
υιοθετεί το «Νοταρά», καθώς αυτό ήταν γραμμένο στο οδόσημο έξω από την
πειραϊκή δραματική σχολή!
Ταυτοχρόνως με την ηθοποιία, συνεχίζει να παρακολουθεί μαθήματα μπαλέτου
και ρυθμικής, με την καλλίγραμμη κοπέλα σύντομα να μπαίνει στο
στόχαστρο των θεατρώνηδων της Αθήνας. Εξάλλου οι ακαδημαϊκές της
επιδόσεις στην υποκριτική ήταν πάντα άριστες και το ταλέντο της
ξεχείλιζε.
Κι έτσι η Νοταρά θα ανέβει στο επαγγελματικό σανίδι πολύ πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο… Πρώτες θεατρικές και ραδιοφωνικές δουλειές Με καλλιτεχνικό εκτόπισμα που δεν μπορούσε να κρυφτεί, η Σαπφώ Νοταρά
έγινε σύντομα μόνιμη συνεργάτιδα των μεγαλύτερων θιάσων της πρωτεύουσας,
ανεβαίνοντας στη σκηνή με τα ιερά τέρατα της εποχής. Ερμήνευσε ρόλους
τόσο του κλασικού ρεπερτορίου όσο και του ελληνικού θεάτρου, με τη
χαρακτηριστική βραχνή φωνή της να την κάνει σύντομα αγαπημένη του
θεατρόφιλου κοινού.
Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αλλά
και τους λαμπρούς ιδιωτικούς θιάσους της εποχής: Νέζερ, Κατερίνας,
Λαμπέτη-Χορν κ.ά. Χαρακτηριστικό της υποκριτικής της δεινότητας ήταν οι
μέρες της στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου ερμήνευε όλους τους
ρόλους και αντικαθιστούσε τη μεγάλη ηθοποιό στο εναλλασσόμενο ρεπερτόριο
του θεάτρου (μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου), όταν η Κοτοπούλη έλειπε
στο εξωτερικό. Πέρα από τη θεατρική της επιτυχία, το 1960 θα αγγίξει νέα κοινά και φήμη
ζηλευτή ως Κλημεντίνη Περπερίδου στο ραδιοφωνικό σίριαλ του Κώστα
Πρετεντέρη «Ημερολόγιο ενός θυρωρού». Ο ρόλος αυτός ήταν προσωπικός της
θρίαμβος, κάτι που θα την εκτόξευε στην καρδιά των Ελλήνων… Η μοναδική χροιά της φωνής της δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο τον άλλο μεγάλο της ελληνικής μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος της εμπιστεύτηκε το τραγούδι του φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ «Στην Οδό του Μπλαμαντώ».
Via
Πληθωρική σε θωριά, επιβλητική στη φωνή και με ταμπεραμέντο φλογερό, η
Σαπφώ Νοταρά κόσμησε τη χρυσή εποχή της εθνικής μας κινηματογραφίας με
αλησμόνητους ρόλους που όλοι θυμόμαστε. Κι αυτό γιατί τα απαράμιλλα υποκριτικά της χαρίσματα δεν κρύβονταν και
δεν εξαντλούνταν φυσικά στη χαρακτηριστική φωνή της, ένα υποκριτικό
εργαλείο που θα την καθιέρωνε στο καλλιτεχνικό στερέωμα και θα την έβαζε
στην καρδιά του Έλληνα. Το πλατύ κοινό τη γνώρισε και την ξεχώρισε τόσο μέσα από τις
πολυθρύλητες ατάκες της στο μεγάλο πανί («μπουρλότο!» ή «εδώ μέσα
γίνονται Σόδομα και Γόμορρα») όσο βέβαια και από τον θρυλικό ρόλο της
Κλημεντίνης στο «Ημερολόγιο ενός θυρωρού» στο ραδιόφωνο. Η λατρεμένη θεατρική και κινηματογραφική φιγούρα, η μονίμως φωνακλού
Νοταρά, έγινε ένα από τα ιερά τέρατα του ελληνικού κινηματογράφου,
ορόσημο μιας εποχής και διαχρονική αγαπημένη μικρών και μεγάλων… Πρώτα χρόνια Η Σαπφώ Χανδάνου γεννιέται το 1910 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Μεγαλώνοντας
έγινε ένα όμορφο και καλλίγραμμο κορίτσι και από μικρή έβαλε σκοπό να
ξεχωρίσει. Ήδη από τρυφερή ηλικία μαθαίνει κλασικό χορό και ρυθμική,
μαθήματα που θα τη φέρουν λίγο αργότερα στην Αθήνα για να συνεχίσει τις
σπουδές της.
Στην πρωτεύουσα λοιπόν θα περάσει από τα έδρανα της Επαγγελματικής
Σχολής Θεάτρου και κατόπιν θα φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού
Συνδέσμου. Εκεί αποφασίζει ότι το επίθετό της δεν ήταν καλλιτεχνικό και
υιοθετεί το «Νοταρά», καθώς αυτό ήταν γραμμένο στο οδόσημο έξω από την
πειραϊκή δραματική σχολή!
Ταυτοχρόνως με την ηθοποιία, συνεχίζει να παρακολουθεί μαθήματα μπαλέτου
και ρυθμικής, με την καλλίγραμμη κοπέλα σύντομα να μπαίνει στο
στόχαστρο των θεατρώνηδων της Αθήνας. Εξάλλου οι ακαδημαϊκές της
επιδόσεις στην υποκριτική ήταν πάντα άριστες και το ταλέντο της
ξεχείλιζε.
Κι έτσι η Νοταρά θα ανέβει στο επαγγελματικό σανίδι πολύ πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο… Πρώτες θεατρικές και ραδιοφωνικές δουλειές Με καλλιτεχνικό εκτόπισμα που δεν μπορούσε να κρυφτεί, η Σαπφώ Νοταρά
έγινε σύντομα μόνιμη συνεργάτιδα των μεγαλύτερων θιάσων της πρωτεύουσας,
ανεβαίνοντας στη σκηνή με τα ιερά τέρατα της εποχής. Ερμήνευσε ρόλους
τόσο του κλασικού ρεπερτορίου όσο και του ελληνικού θεάτρου, με τη
χαρακτηριστική βραχνή φωνή της να την κάνει σύντομα αγαπημένη του
θεατρόφιλου κοινού.
Συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αλλά
και τους λαμπρούς ιδιωτικούς θιάσους της εποχής: Νέζερ, Κατερίνας,
Λαμπέτη-Χορν κ.ά. Χαρακτηριστικό της υποκριτικής της δεινότητας ήταν οι
μέρες της στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου ερμήνευε όλους τους
ρόλους και αντικαθιστούσε τη μεγάλη ηθοποιό στο εναλλασσόμενο ρεπερτόριο
του θεάτρου (μαζί με τη Γεωργία Βασιλειάδου), όταν η Κοτοπούλη έλειπε
στο εξωτερικό. Πέρα από τη θεατρική της επιτυχία, το 1960 θα αγγίξει νέα κοινά και φήμη
ζηλευτή ως Κλημεντίνη Περπερίδου στο ραδιοφωνικό σίριαλ του Κώστα
Πρετεντέρη «Ημερολόγιο ενός θυρωρού». Ο ρόλος αυτός ήταν προσωπικός της
θρίαμβος, κάτι που θα την εκτόξευε στην καρδιά των Ελλήνων… Η μοναδική χροιά της φωνής της δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο τον άλλο μεγάλο της ελληνικής μουσικής, τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος της εμπιστεύτηκε το τραγούδι του φιλοσόφου Ζαν-Πολ Σαρτρ «Στην Οδό του Μπλαμαντώ».
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ