Τούρκικα άρματα μάχης, παρατεταγμένα σε έναν λόφο λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, έχουν στραμμένα τα πυροβόλα τους προς την πόλη Κομπάνι, αλλά ο τουρκικός στρατός παραμένει ακόμη θεατής στην μάχη που…
μαίνεται στην πόλη, η οποία είναι επίσης γνωστή ως Άιν αλ Άραμπ στα αραβικά.
Από μακριά, χιλιάδες Τούρκοι Κούρδοι που ταξίδεψαν από διάφορα μέρη της Τουρκίας για να εκφράσουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στους κατοίκους του Κομπάνι, μαζί με Κούρδους της Συρίας, κοιτούν τους βομβαρδισμούς της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, που συνεχίζουν να πολιορκούν έπειτα από σφοδρές συγκρούσεις τριών εβδομάδων τις κουρδικές δυνάμεις της επαρχίας Κομπάνι.
Οι τουρκικές αστυνομικές δυνάμεις εμποδίζουν την πρόσβαση στα σύνορα και στους δημοσιογράφους και προσπαθώντας να αδειάσουν από πολίτες την περιοχή στα Τουρκοσυριακά σύνορα ρίχνουν δακρυγόνα στο σκόρπιο πλήθος.
Κάθε φορά που ακουγόταν η σειρήνα της αστυνομίας που πλησίαζε στο μέρος που κόσμος ήταν συγκεντρωμένος, οι πιο νέοι μάζευαν πέτρες για να ρίξουν στο όχημα της τουρκικής αστυνομίας που εκτόξευε δακρυγόνα.
Από μακριά αχνοφαίνεται σε ένα λόφο η μαύρη σημαία της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους, μια μέρα μετά την επίθεση αυτοκτονίας μιας νεαρής κοπέλας στην πόλη Κομπάνι εναντίον μαχητών του Ισλαμικού Κράτους.
Κάθε φορά που ο κρότος από κάποια οβίδα ή έκρηξη στην πόλη Κομπάνι φτάνει στα αυτιά του πλήθους, ο θυμός και η απόγνωση ζωγραφίζεται στα πρόσωπα τους.
Η πόλη Κομπάνι, όπως αναφέρουν κάτοικοι που έφυγαν τις τελευταίες ημέρες, έχει αδειάσει από πολίτες, και έχουν μείνει εκεί μόνο όσοι είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν με τα όπλα την πόλη. Αυτή ήταν η εικόνα στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας.
Στην πόλη Σουρούτς, 10 χλμ. περίπου από τα σύνορα, στο κρατικό νοσοκομείο της πόλης ο 62χρονος Ιμπραήμ που έφυγε 12 μέρες πριν από το χωριό του στην επαρχία του Κομπάνι, περιμένει μήπως βρει κάποιους από την οικογένεια του στους τραυματίες που φέρνουν συνέχεια από τα σύνορα.
Από τους 1.700 κατοίκους του χωριού 1.000 ακόμη περιμένουν στα σύνορα για να περάσουν στην Τουρκία.
Ο Χάμετ Χαλίλι περιμένει νέα από τον αδερφό του, που αιχμαλωτίστηκε από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.
Ασθενοφόρα φτάνουν συνεχώς στο νοσοκομείο με τραυματίες από τα σύνορα. Οι τραυματιοφορείς καταγγέλλουν πως δύο τραυματίες πέθαναν, επειδή δεν τους επιτράπηκε να περάσουν τα σύνορα έγκαιρα για να σωθούν.
Στο τζαμί της πόλης, όπου μέχρι πριν από λίγες μέρες πάνω από 500 Σύροι Κούρδοι είχαν βρει καταφύγιο από τότε που ξεκίνησαν οι μάχες, μια γυναίκα κλαίει. Το 2 χρονών παιδί της έχει εξαφανιστεί εδώ και 3 ώρες.
Οι περισσότεροι από τους Σύρους Κούρδους κοιμούνται πλέον στον δρόμο. Η 70χρονη Σαχίντα αφηγείται πως περίμενε μια εβδομάδα στα σύνορα μέχρι να της επιτραπεί να περάσει.
Στην κεντρική πλατεία της πόλης, που είναι γεμάτη πρόσφυγες από την Κομπάνι, παιδιά περιμένουν να ξεκινήσει το συσσίτιο.
Οι περισσότεροι από τους μεσήλικες πρόσφυγες αναζητούν τρόπους να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους για να πάρουν κάποια βασικά πράγματα, ώστε να μπορούν έστω να κοιμηθούν. Όταν αντιλαμβάνονται ότι είναι παρόντες δημοσιογράφοι, πολλοί σπεύδουν για να πουν την ιστορία τους.
Ο Χασάν Ασμάν δηλώνει πως η τουρκική αστυνομία μπροστά στις κάμερες δείχνει πως τους προσφέρει βοήθεια – αλλά το βράδυ κατέσχεσε τα υπάρχοντα τους.
Ο δήμος του Σουρούτς που ελέγχεται από το κουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, στήνει διαρκώς καινούργιες σκηνές για να ανταποκριθεί στις ανάγκες. Αλλά αυτό μοιάζει σχεδόν μάταιο: αυτό που σήμερα μοιάζει αντιμετωπίσιμο, αύριο φαίνεται βέβαιο πως δεν θα είναι. ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Via
μαίνεται στην πόλη, η οποία είναι επίσης γνωστή ως Άιν αλ Άραμπ στα αραβικά.
Από μακριά, χιλιάδες Τούρκοι Κούρδοι που ταξίδεψαν από διάφορα μέρη της Τουρκίας για να εκφράσουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στους κατοίκους του Κομπάνι, μαζί με Κούρδους της Συρίας, κοιτούν τους βομβαρδισμούς της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος, που συνεχίζουν να πολιορκούν έπειτα από σφοδρές συγκρούσεις τριών εβδομάδων τις κουρδικές δυνάμεις της επαρχίας Κομπάνι.
Οι τουρκικές αστυνομικές δυνάμεις εμποδίζουν την πρόσβαση στα σύνορα και στους δημοσιογράφους και προσπαθώντας να αδειάσουν από πολίτες την περιοχή στα Τουρκοσυριακά σύνορα ρίχνουν δακρυγόνα στο σκόρπιο πλήθος.
Κάθε φορά που ακουγόταν η σειρήνα της αστυνομίας που πλησίαζε στο μέρος που κόσμος ήταν συγκεντρωμένος, οι πιο νέοι μάζευαν πέτρες για να ρίξουν στο όχημα της τουρκικής αστυνομίας που εκτόξευε δακρυγόνα.
Από μακριά αχνοφαίνεται σε ένα λόφο η μαύρη σημαία της οργάνωσης του Ισλαμικού Κράτους, μια μέρα μετά την επίθεση αυτοκτονίας μιας νεαρής κοπέλας στην πόλη Κομπάνι εναντίον μαχητών του Ισλαμικού Κράτους.
Κάθε φορά που ο κρότος από κάποια οβίδα ή έκρηξη στην πόλη Κομπάνι φτάνει στα αυτιά του πλήθους, ο θυμός και η απόγνωση ζωγραφίζεται στα πρόσωπα τους.
Η πόλη Κομπάνι, όπως αναφέρουν κάτοικοι που έφυγαν τις τελευταίες ημέρες, έχει αδειάσει από πολίτες, και έχουν μείνει εκεί μόνο όσοι είναι πρόθυμοι να υπερασπιστούν με τα όπλα την πόλη. Αυτή ήταν η εικόνα στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας.
Στην πόλη Σουρούτς, 10 χλμ. περίπου από τα σύνορα, στο κρατικό νοσοκομείο της πόλης ο 62χρονος Ιμπραήμ που έφυγε 12 μέρες πριν από το χωριό του στην επαρχία του Κομπάνι, περιμένει μήπως βρει κάποιους από την οικογένεια του στους τραυματίες που φέρνουν συνέχεια από τα σύνορα.
Από τους 1.700 κατοίκους του χωριού 1.000 ακόμη περιμένουν στα σύνορα για να περάσουν στην Τουρκία.
Ο Χάμετ Χαλίλι περιμένει νέα από τον αδερφό του, που αιχμαλωτίστηκε από τους τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.
Ασθενοφόρα φτάνουν συνεχώς στο νοσοκομείο με τραυματίες από τα σύνορα. Οι τραυματιοφορείς καταγγέλλουν πως δύο τραυματίες πέθαναν, επειδή δεν τους επιτράπηκε να περάσουν τα σύνορα έγκαιρα για να σωθούν.
Στο τζαμί της πόλης, όπου μέχρι πριν από λίγες μέρες πάνω από 500 Σύροι Κούρδοι είχαν βρει καταφύγιο από τότε που ξεκίνησαν οι μάχες, μια γυναίκα κλαίει. Το 2 χρονών παιδί της έχει εξαφανιστεί εδώ και 3 ώρες.
Οι περισσότεροι από τους Σύρους Κούρδους κοιμούνται πλέον στον δρόμο. Η 70χρονη Σαχίντα αφηγείται πως περίμενε μια εβδομάδα στα σύνορα μέχρι να της επιτραπεί να περάσει.
Στην κεντρική πλατεία της πόλης, που είναι γεμάτη πρόσφυγες από την Κομπάνι, παιδιά περιμένουν να ξεκινήσει το συσσίτιο.
Οι περισσότεροι από τους μεσήλικες πρόσφυγες αναζητούν τρόπους να γυρίσουν πίσω στα σπίτια τους για να πάρουν κάποια βασικά πράγματα, ώστε να μπορούν έστω να κοιμηθούν. Όταν αντιλαμβάνονται ότι είναι παρόντες δημοσιογράφοι, πολλοί σπεύδουν για να πουν την ιστορία τους.
Ο Χασάν Ασμάν δηλώνει πως η τουρκική αστυνομία μπροστά στις κάμερες δείχνει πως τους προσφέρει βοήθεια – αλλά το βράδυ κατέσχεσε τα υπάρχοντα τους.
Ο δήμος του Σουρούτς που ελέγχεται από το κουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας, στήνει διαρκώς καινούργιες σκηνές για να ανταποκριθεί στις ανάγκες. Αλλά αυτό μοιάζει σχεδόν μάταιο: αυτό που σήμερα μοιάζει αντιμετωπίσιμο, αύριο φαίνεται βέβαιο πως δεν θα είναι. ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ