Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων θέτει επί τάπητος ο Χάγκεν Φλάισερ
με άρθρο του που δημοσιεύουν ...
σήμερα τα «Νέα». Ο Ελληνας ιστορικός
γερμανικής καταγωγής -που είναι ομότιμος καθηγητής Νεότερης και
Σύγχρονης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών-
υποστηρίζει βάσει ιστορικών γεγονότων και συμφωνιών ότι η Γερμανία
χρωστά στην Ελλάδα χρήματα για τον πόλεμο -και αυτό δεν είναι (μόνο)
θέμα ηθικής. Επικαλούμενος στο άρθρο του την τοποθέτηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μετά την νίκη του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ότι: «Δεν μπορώ να παραβλέψω αυτό το ηθικό καθήκον, ένα καθήκον στην Ιστορία... να διεκδικήσουμε τα πολεμικά χρέη». ο Χάγκεν Φλάισερ λέει ότι η Γερμανία οφείλει να αποζημιώσει την Ελλάδα γιατί κάτι τέτοιο άλλωστε είχε συμφωνηθεί προς τα τέλη της δεκαετίας του '50. Αναφέρει
χαρακτηριστικά στο κείμενό του: Προς τα τέλη της δεκαετίας του '50, η γερμανική κυβέρνηση σταδιακά
υπέκυψε στις πιέσεις και συμφώνησε να πληρώσει ένα κατ' αποκοπήν ποσό
ως ''εθελοντική αποζημίωση''- σε όσους ''υπέστησαν εθνικοσοσιαλιστικές
διώξεις για λόγους φυλής... ή κοσμοθεωρίας". Η Ελλάδα έλαβε 115
εκατομμύρια γερμανικά μάρκα- ένα ποσό που έκτοτε έχει γίνει αντικείμενο
μύθων και ερμηνευτικών διαστρεβλώσεων και από τις δύο πλευρές της
γερμανοελληνικής διαπάλης. Η Γερμανία αρνιόταν κάθε περαιτέρω καταβολή
πολεμικών αποζημιώσεων, με το επιχείρημα ότι μόνο μια ενιαία Γερμανία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε τέτοιες πληρωμές. Ήταν όμως κοινό μυστικό ότι η γερμανική κυβέρνηση προσπαθούσε με κάθε μέσο να αναστείλει επ'
άπειρον την πληρωμή ακόμα και μετά την ενοποίηση...». Αντί να επικεντρώνονται στο συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα των
αποζημιώσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βερολίνο και η Αθήνα θα
πρέπει να εγκαθιδρύσουν ένα (πρόσθετο) μελλοντικό ταμείο για την
αποκατάσταση μιας "μοιραζόμενης" ιστορίας», υποστηρίζει ο Χάγκεν Φλάισερ Ο Φλάισερ υποστηρίζει ακόμα ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί κάποια επιχειρήματα για να μην πληρώσει αυτά που χρωστάει: «Το πιο σύνηθες επιχείρημα των Γερμανών πολιτικών εναντίον των αποζημιώσεων ήταν η ντε φάκτο παραγραφή εξαιτίας "παρέλευσης χρόνου" μιας και έχει
περάσει τόσος καιρός».
Ο ιστορικός στο σημείο αυτό επισημαίνει ότι η Γερμανία αρνείται να
πληρώσει παρόλο που είχε αναγκαστεί από το γερμανο-συμμαχικό διαιτητικό
δικαστήριο να πληρώσει 47 εκατομμύρια μάρκα για αποζημιώσεις
σχετιζόμενες με τη φάση ουδετερότητας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το
1974, δηλαδή ακριβώς 60 χρόνια μετά την έναρξη εκείνου του πολέμου. Ο Φλάισερ ολοκληρώνοντας το άρθρο του λέει πως η Ελλάδα θα μπορούσε να
επιμείνει για τις αποζημιώσεις βασιζόμενη στο Κατοχικό Δάνειο. Γράφει
χαρακτηριστικά: «Το Κατοχικό Δάνειο θα μπορούσε -και θα έπρεπε - να
αποτελέσει τη βάση για συνομιλίες με στόχο τη δημιουργία ενός
πραγματικού "ταμείου μέλλοντος"... Αυτό, βέβαια θα απαιτούσε μια
μεταστροφή στη νοοτροπία της γερμανικής πλευράς. Από το Βερολίνο
εξαρτάται να ξεκινήσουν συνομιλίες για μια ιστορική αποκατάσταση των
σχέσεων με την Ελλάδα. Ως τότε, συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε μια
παράλογη κατάσταση όπου οι δημοκρατικά εκλεγμένες μεταπολεμικές
γερμανικές κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων, εξακολουθούν να αρνούνται
την ύπαρξη του συγκεκριμένου χρέους, το οποίο είχε αναγνωριστεί επίσημα
ακόμη και από το ναζιστικό καθεστώς».
Via
με άρθρο του που δημοσιεύουν ...
σήμερα τα «Νέα». Ο Ελληνας ιστορικός
γερμανικής καταγωγής -που είναι ομότιμος καθηγητής Νεότερης και
Σύγχρονης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών-
υποστηρίζει βάσει ιστορικών γεγονότων και συμφωνιών ότι η Γερμανία
χρωστά στην Ελλάδα χρήματα για τον πόλεμο -και αυτό δεν είναι (μόνο)
θέμα ηθικής. Επικαλούμενος στο άρθρο του την τοποθέτηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μετά την νίκη του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ότι: «Δεν μπορώ να παραβλέψω αυτό το ηθικό καθήκον, ένα καθήκον στην Ιστορία... να διεκδικήσουμε τα πολεμικά χρέη». ο Χάγκεν Φλάισερ λέει ότι η Γερμανία οφείλει να αποζημιώσει την Ελλάδα γιατί κάτι τέτοιο άλλωστε είχε συμφωνηθεί προς τα τέλη της δεκαετίας του '50. Αναφέρει
χαρακτηριστικά στο κείμενό του: Προς τα τέλη της δεκαετίας του '50, η γερμανική κυβέρνηση σταδιακά
υπέκυψε στις πιέσεις και συμφώνησε να πληρώσει ένα κατ' αποκοπήν ποσό
ως ''εθελοντική αποζημίωση''- σε όσους ''υπέστησαν εθνικοσοσιαλιστικές
διώξεις για λόγους φυλής... ή κοσμοθεωρίας". Η Ελλάδα έλαβε 115
εκατομμύρια γερμανικά μάρκα- ένα ποσό που έκτοτε έχει γίνει αντικείμενο
μύθων και ερμηνευτικών διαστρεβλώσεων και από τις δύο πλευρές της
γερμανοελληνικής διαπάλης. Η Γερμανία αρνιόταν κάθε περαιτέρω καταβολή
πολεμικών αποζημιώσεων, με το επιχείρημα ότι μόνο μια ενιαία Γερμανία θα μπορούσε να συμφωνήσει σε τέτοιες πληρωμές. Ήταν όμως κοινό μυστικό ότι η γερμανική κυβέρνηση προσπαθούσε με κάθε μέσο να αναστείλει επ'
άπειρον την πληρωμή ακόμα και μετά την ενοποίηση...». Αντί να επικεντρώνονται στο συναισθηματικά φορτισμένο ζήτημα των
αποζημιώσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Βερολίνο και η Αθήνα θα
πρέπει να εγκαθιδρύσουν ένα (πρόσθετο) μελλοντικό ταμείο για την
αποκατάσταση μιας "μοιραζόμενης" ιστορίας», υποστηρίζει ο Χάγκεν Φλάισερ Ο Φλάισερ υποστηρίζει ακόμα ότι η Γερμανία χρησιμοποιεί κάποια επιχειρήματα για να μην πληρώσει αυτά που χρωστάει: «Το πιο σύνηθες επιχείρημα των Γερμανών πολιτικών εναντίον των αποζημιώσεων ήταν η ντε φάκτο παραγραφή εξαιτίας "παρέλευσης χρόνου" μιας και έχει
περάσει τόσος καιρός».
Ο ιστορικός στο σημείο αυτό επισημαίνει ότι η Γερμανία αρνείται να
πληρώσει παρόλο που είχε αναγκαστεί από το γερμανο-συμμαχικό διαιτητικό
δικαστήριο να πληρώσει 47 εκατομμύρια μάρκα για αποζημιώσεις
σχετιζόμενες με τη φάση ουδετερότητας του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το
1974, δηλαδή ακριβώς 60 χρόνια μετά την έναρξη εκείνου του πολέμου. Ο Φλάισερ ολοκληρώνοντας το άρθρο του λέει πως η Ελλάδα θα μπορούσε να
επιμείνει για τις αποζημιώσεις βασιζόμενη στο Κατοχικό Δάνειο. Γράφει
χαρακτηριστικά: «Το Κατοχικό Δάνειο θα μπορούσε -και θα έπρεπε - να
αποτελέσει τη βάση για συνομιλίες με στόχο τη δημιουργία ενός
πραγματικού "ταμείου μέλλοντος"... Αυτό, βέβαια θα απαιτούσε μια
μεταστροφή στη νοοτροπία της γερμανικής πλευράς. Από το Βερολίνο
εξαρτάται να ξεκινήσουν συνομιλίες για μια ιστορική αποκατάσταση των
σχέσεων με την Ελλάδα. Ως τότε, συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε μια
παράλογη κατάσταση όπου οι δημοκρατικά εκλεγμένες μεταπολεμικές
γερμανικές κυβερνήσεις, όλων των αποχρώσεων, εξακολουθούν να αρνούνται
την ύπαρξη του συγκεκριμένου χρέους, το οποίο είχε αναγνωριστεί επίσημα
ακόμη και από το ναζιστικό καθεστώς».
Via
