Της Όλγας Χαιροπούλου
Με μια κιθάρα, ένα σάκο και τον εξοπλισμό για να φτιάχνει βιντεάκια (λάπτοπ, μαγνητοφωνάκι, φωτογραφική), ο Πάφι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι με στόχο να κάνει πραγματικότητα το...
όνειρό του. Μέχρι στιγμής έχει επισκεφτεί και έχει ζήσει σε 25 χώρες και φυσικά... συνεχίζει… Ο Παναγιώτης Φίλιππος (απ’ όπου βγαίνει και το Πάφι συνδυασμός δύο ονομάτων) είναι 24 χρονών με ρίζες από Γαλλία και Ελλάδα, φοιτητής ηλεκτρολόγων μηχανικών και με μεγάλη αγάπη στη μουσική. Από την πρώτη χειραψία όταν συναντηθήκαμε φάνηκε ένας άνθρωπος ιδιαίτερα φιλικός και εξωστρεφής με έναν αυθορμητισμό που σε συνεπαίρνει. Εξάλου το ταξίδι του στον κόσμο είναι αυτό που τον έχει κάνει φίλο, με όλους τους ανθρώπους από το ένα μέρος της γης μέχρι το άλλο. Δεν είναι και λίγες οι περιοχές στις οποίες έχει ταξιδέψει, φτιάχνοντας την δική του περιπέτεια.
Από την Γαλλία σαν οδηγός, σε ταξί, ποδήλατο, στην Αυστραλία, τα Hostel, τα φεστιβάλ και την λάντσα, στη Ταζμανία στο απέραντο πράσινο και την εργασία σε αγρόκτημα με μηλιές, στη Μελβούρνη, το Σύδνεϋ (με οτοστόπ), στο Μπρίσμπαν και σ’ ένα τελείως διαφορετικό τοπίο, στο Μπαλί και την ορειβασία στο ηφαίστειο του , στην Ινδονησία τη Τζάβα , το Μπατού Καράς ( το χωριό του σερφινγκ) και το σπιτάκι από μπαμπού της κυρίας Αγιού που πρόσφερε το καλύτερο φαγητό που έφαγε ( κοτόπουλο που ήταν μαγειρεμένο μέσα σε φύλλα μπανανιάς) , στη Τζακάρτα τις καρύδες και την Κουάλα Λουμπούρ, στην Ινδία και την χαοτική ζωή της Καλκούτας , στη Μαλαισία με τις μεγάλες εκτάσεις τσαγιού, στο Μποντγκάηα (Bodhgaya) το σημαντικότερο θρησκευτικό προορισμός του Βουδισμού, στο Βαρανάσι και τον ποταμό Γάγγη τον «Εθνικός Ποταμό» όπου τελούνται καθημερινά αποτεφρώσεις νεκρών και οι στάχτες των πτωμάτων ρίχνονται στα νερά του ποταμού, στην Άγκρα στο Τατζ Μαχάλ ( σ ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως), στο Νέο Δελχί στην Κωνσταντινούπολη και μετέπειτα από όλα αυτα στη βάση του την Θεσσαλονίκη. Μετά από 5 μήνες και αφού πήρε δυνάμεις από την Ελλάδα πετάει για Νορβηγία. Αυτή την φορά παίζει κιθάρα στους δρόμους του Όσλου, απολαμβάνει το Φωτεινό τόξο και τον αρκτικό κύκλο του Τρόμσο στο Βόρειο Σέλας, ταξιδεύει στο Στάβανγκερ και κάνει ορειβασία στα 7 βουνά του Μπέργκεν. Τέλος κάνοντας μια βόλτα σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία και Γερμανία επιστρέφει πάλι στην Ελλάδα. Μετά την μεγάλη του διήγηση ήταν εύλογο να μου δημιουργηθούν απορίες για τους λόγους που τον ώθησαν να ξεκινήσει αυτό το μεγάλο ταξίδι χωρίς τερματισμό. Απαντώντας με αυθορμητισμό ο Πάφι μου εξήγησε ότι η περιέργεια ήταν η κινητήριος δύναμη του για να ξεκινήσει το ταξίδι «ήθελα να ανοίξω τους ορίζοντες μου, όντας βιωματικός μουσικός, να γνωρίσω κόσμο, να μάθω πολύ καλά ξένες γλώσσες και επειδή είμαι μουσικός ήθελα να πάρω εμπειρίες από παντού, να γνωρίσω ανθρώπους». Σε μια περίοδο οικονομικά δύσκολη αυτός ο ενδιαφέρον νέος καταφέρνει να γυρνάει τον κόσμο κερδίζοντας χρήματα από διάφορες δουλείες … «Όπου ταξίδευα προσπαθούσα να βρω δουλειά και έτσι μπορούσα και συνέχιζα. Έχω δουλέψει κάνοντας λάντσα, μαζεύοντας μήλα και πατάτες ,οδηγώντας ταξί ποδήλατο παίζοντας μουσική στο δρόμο και ως βοηθός μπάρμαν και σερβιτόρος…» Μου μίλησε για κάποιες από τις πιο έντονες στιγμές του «Στην Ινδία και συγκεκριμένα στο Γάγγη ποταμό είδα τις στάχτες των πτωμάτων να ρίχνονται στα νερά του «εθνικού ποταμού», στο Β. Σέλας απόλαυσα το φωτεινό τόξο και τον αρκτικό κύκλο , στη Ταζμανία τάισα μαϊμούδες. Είπα σαγαπώ σε χιλιάδες αγνώστους στο φεστιβάλ confest στην Αυστραλία όπου ανάμεσα στις δραστηριότητες του φεστιβάλ ήταν και η συγκέντρωση των ανθρώπων (ένας δίπλα στον άλλον) με σκοπό να ειπωθεί ένα μεγάλο σ’ αγαπώ από αγνώστους σε αγνώστους. Ο Πάφι , είναι ένας τόσο περιπετειώδες νέος , ένα ανήσυχο πνεύμα με ανεξάντλητα αποθέματα όρεξης για ταξίδια και εξερεύνηση νέων τόπων, παρ όλα αυτά βρίσκει πάντα χρόνο να επιστρέφει στην Ελλάδα, καθώς εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του όπως ο ίδιος μου είπε .
Απαντώντας στην ερώτηση μου για τα μελλοντικά του όνειρα του, μου εκμυστηρεύεται ότι θέλει να γίνει ένας βιρτουόζος κιθαρίστας σπουδάζοντας σε χώρες του εξωτερικού (κάτι που φαίνεται) καθώς σε όλα τα ταξίδια του η κιθάρα ήταν σύντροφός του. Ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα, βιώνοντας διαφορετικές εμπειρίες και κάνοντας φίλους, καταφέρνει να κρατάει να θετικά και αποκομίζει εμπειρίες, αυτοπεποίθηση, καλύτερη επικοινωνία με τον κόσμο, καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων και έμπνευση για συνέχεια όπως ο ίδιος λέει.
Το επόμενο ταξίδι του Πάφι θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο και αυτή την φορά προορισμός του θα είναι η Λατινική Αμερική. Εγώ με την σειρά μου λοιπόν θα του ευχηθώ να συνεχίσει να κάνει αυτό που τον γεμίζει. Πηγή
Via
Με μια κιθάρα, ένα σάκο και τον εξοπλισμό για να φτιάχνει βιντεάκια (λάπτοπ, μαγνητοφωνάκι, φωτογραφική), ο Πάφι ξεκίνησε το δικό του ταξίδι με στόχο να κάνει πραγματικότητα το...
όνειρό του. Μέχρι στιγμής έχει επισκεφτεί και έχει ζήσει σε 25 χώρες και φυσικά... συνεχίζει… Ο Παναγιώτης Φίλιππος (απ’ όπου βγαίνει και το Πάφι συνδυασμός δύο ονομάτων) είναι 24 χρονών με ρίζες από Γαλλία και Ελλάδα, φοιτητής ηλεκτρολόγων μηχανικών και με μεγάλη αγάπη στη μουσική. Από την πρώτη χειραψία όταν συναντηθήκαμε φάνηκε ένας άνθρωπος ιδιαίτερα φιλικός και εξωστρεφής με έναν αυθορμητισμό που σε συνεπαίρνει. Εξάλου το ταξίδι του στον κόσμο είναι αυτό που τον έχει κάνει φίλο, με όλους τους ανθρώπους από το ένα μέρος της γης μέχρι το άλλο. Δεν είναι και λίγες οι περιοχές στις οποίες έχει ταξιδέψει, φτιάχνοντας την δική του περιπέτεια.
Από την Γαλλία σαν οδηγός, σε ταξί, ποδήλατο, στην Αυστραλία, τα Hostel, τα φεστιβάλ και την λάντσα, στη Ταζμανία στο απέραντο πράσινο και την εργασία σε αγρόκτημα με μηλιές, στη Μελβούρνη, το Σύδνεϋ (με οτοστόπ), στο Μπρίσμπαν και σ’ ένα τελείως διαφορετικό τοπίο, στο Μπαλί και την ορειβασία στο ηφαίστειο του , στην Ινδονησία τη Τζάβα , το Μπατού Καράς ( το χωριό του σερφινγκ) και το σπιτάκι από μπαμπού της κυρίας Αγιού που πρόσφερε το καλύτερο φαγητό που έφαγε ( κοτόπουλο που ήταν μαγειρεμένο μέσα σε φύλλα μπανανιάς) , στη Τζακάρτα τις καρύδες και την Κουάλα Λουμπούρ, στην Ινδία και την χαοτική ζωή της Καλκούτας , στη Μαλαισία με τις μεγάλες εκτάσεις τσαγιού, στο Μποντγκάηα (Bodhgaya) το σημαντικότερο θρησκευτικό προορισμός του Βουδισμού, στο Βαρανάσι και τον ποταμό Γάγγη τον «Εθνικός Ποταμό» όπου τελούνται καθημερινά αποτεφρώσεις νεκρών και οι στάχτες των πτωμάτων ρίχνονται στα νερά του ποταμού, στην Άγκρα στο Τατζ Μαχάλ ( σ ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά δημιουργήματα παγκοσμίως), στο Νέο Δελχί στην Κωνσταντινούπολη και μετέπειτα από όλα αυτα στη βάση του την Θεσσαλονίκη. Μετά από 5 μήνες και αφού πήρε δυνάμεις από την Ελλάδα πετάει για Νορβηγία. Αυτή την φορά παίζει κιθάρα στους δρόμους του Όσλου, απολαμβάνει το Φωτεινό τόξο και τον αρκτικό κύκλο του Τρόμσο στο Βόρειο Σέλας, ταξιδεύει στο Στάβανγκερ και κάνει ορειβασία στα 7 βουνά του Μπέργκεν. Τέλος κάνοντας μια βόλτα σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία και Γερμανία επιστρέφει πάλι στην Ελλάδα. Μετά την μεγάλη του διήγηση ήταν εύλογο να μου δημιουργηθούν απορίες για τους λόγους που τον ώθησαν να ξεκινήσει αυτό το μεγάλο ταξίδι χωρίς τερματισμό. Απαντώντας με αυθορμητισμό ο Πάφι μου εξήγησε ότι η περιέργεια ήταν η κινητήριος δύναμη του για να ξεκινήσει το ταξίδι «ήθελα να ανοίξω τους ορίζοντες μου, όντας βιωματικός μουσικός, να γνωρίσω κόσμο, να μάθω πολύ καλά ξένες γλώσσες και επειδή είμαι μουσικός ήθελα να πάρω εμπειρίες από παντού, να γνωρίσω ανθρώπους». Σε μια περίοδο οικονομικά δύσκολη αυτός ο ενδιαφέρον νέος καταφέρνει να γυρνάει τον κόσμο κερδίζοντας χρήματα από διάφορες δουλείες … «Όπου ταξίδευα προσπαθούσα να βρω δουλειά και έτσι μπορούσα και συνέχιζα. Έχω δουλέψει κάνοντας λάντσα, μαζεύοντας μήλα και πατάτες ,οδηγώντας ταξί ποδήλατο παίζοντας μουσική στο δρόμο και ως βοηθός μπάρμαν και σερβιτόρος…» Μου μίλησε για κάποιες από τις πιο έντονες στιγμές του «Στην Ινδία και συγκεκριμένα στο Γάγγη ποταμό είδα τις στάχτες των πτωμάτων να ρίχνονται στα νερά του «εθνικού ποταμού», στο Β. Σέλας απόλαυσα το φωτεινό τόξο και τον αρκτικό κύκλο , στη Ταζμανία τάισα μαϊμούδες. Είπα σαγαπώ σε χιλιάδες αγνώστους στο φεστιβάλ confest στην Αυστραλία όπου ανάμεσα στις δραστηριότητες του φεστιβάλ ήταν και η συγκέντρωση των ανθρώπων (ένας δίπλα στον άλλον) με σκοπό να ειπωθεί ένα μεγάλο σ’ αγαπώ από αγνώστους σε αγνώστους. Ο Πάφι , είναι ένας τόσο περιπετειώδες νέος , ένα ανήσυχο πνεύμα με ανεξάντλητα αποθέματα όρεξης για ταξίδια και εξερεύνηση νέων τόπων, παρ όλα αυτά βρίσκει πάντα χρόνο να επιστρέφει στην Ελλάδα, καθώς εδώ υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του όπως ο ίδιος μου είπε .
Απαντώντας στην ερώτηση μου για τα μελλοντικά του όνειρα του, μου εκμυστηρεύεται ότι θέλει να γίνει ένας βιρτουόζος κιθαρίστας σπουδάζοντας σε χώρες του εξωτερικού (κάτι που φαίνεται) καθώς σε όλα τα ταξίδια του η κιθάρα ήταν σύντροφός του. Ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα, βιώνοντας διαφορετικές εμπειρίες και κάνοντας φίλους, καταφέρνει να κρατάει να θετικά και αποκομίζει εμπειρίες, αυτοπεποίθηση, καλύτερη επικοινωνία με τον κόσμο, καλύτερη κατανόηση των ανθρώπων και έμπνευση για συνέχεια όπως ο ίδιος λέει.
Το επόμενο ταξίδι του Πάφι θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο και αυτή την φορά προορισμός του θα είναι η Λατινική Αμερική. Εγώ με την σειρά μου λοιπόν θα του ευχηθώ να συνεχίσει να κάνει αυτό που τον γεμίζει. Πηγή
Via
