Η επίσκεψη σε μια πόλη-φάντασμα μπορεί να ελλοχεύει κινδύνους για μια σειρά λόγους, όπως τα ετοιμόρροπα κτήρια και η παρουσία φυλάκων που δεν διστάζουν να πυροβολήσουν τους “αδιάκριτους”.
Μερικές πόλεις φαντάσματα είναι περισσότερο επικίνδυνες εξαιτίας της παρουσίας επικίνδυνων χημικών ουσιών, ραδιενέργειας ακόμα και βιολογικών όπλων.
Η ιστοσελίδα io9.com εντόπισε δέκα από τις πιο τοξικές πόλεις φαντάσματα στον πλανήτη, εμείς βρήκαμε φωτογραφίες και σας τις παρουσιάζουμε:
Wittenoom, Δυτική Αυστραλία: Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Wittenoom ήταν μια πόλη με έντονη εξορυκτική δραστηριότητα καθώς παρήγαγεκροκιδόλιθο, ένα μέταλλο γνωστό και ως “μπλε αμίαντος”.
Οι εργάτες στα ορυχεία εισέπνεαν τη σκόνη του αμιάντου και τη μετέφεραν παντού, μέσα στην πόλη και τα σπίτια τους.
Λόγω των προβλημάτων που προέκυψαν, η κυβέρνηση αγόρασε τις κατοικίες των κατοίκων το 1978 και τους ενθάρρυνε να αναζητήσουν αλλού στέγη.
Κατά την περίοδο εκείνη, το 10% του πληθυσμού των 20.000 κατοίκων πέθανε από κάποια ασθένεια με αιτία τον αμίαντο.
Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Αυτοί τη στιγμή στο Wittenoom κατοικούν ελάχιστοι άνθρωποι, ενώ οι Αρχές της Δυτικής Αυστραλίας προειδοποιούν ότι η ρύπανση από τον κροκιδόλιθο εκτείνεται σε μια ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων από την πόλη.
Kantubek, Ουζμπεκιστάν: μια εποχή το νησί Vozrozhdeniya στη λίμνη Αράλη ανάμεσα στο Ουζμπεκιστάν και το Καζακστάν, όπου βρίσκεται η πόλη Kantubek, ονομαζόταν “το νησί του αμιάντου”. Επίσης, το νησί αποτελούσε θέατρο δοκιμών σε βιολογικά όπλα και φιλοξενούσε 1500 κατοίκους.
Ένα από τα εργαστήρια ανέπτυσσε εμβόλια για την ασθένεια “άνθραξ”, αλλά και για την ευλογιά, τη βουβωνική πανώλη, τη βρουκέλωση και την τουλαρεμία. Το 1971 τρεις άνθρωποι πέθαναν από ευλογιά και το 1992 το εργαστήριο σταμάτησε τη λειτουργία του παρότι βρίσκονται ακόμα εγκαταλελειμμένα σπόρια άνθραξ. Η πόλη έχει μετατραπεί σε ερείπια.
Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; To 2002, οι ΗΠΑ σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Ουζμπεκιστάν ξεκίνησαν ένα πρόγραμμα καθαρισμού των περιοχών ταφής σπόρων άνθραξ. Ωστόσο, το 2003 σε συνέντευξή του στους New York Times, ο Gennadi Lepyoshkin, μικροβιολόγος που εργάστηκε στο νησί προειδοποίησε ότι τα τρωκτικά που ζουν στο νησί έχουν εκτεθεί σε μικρόβια πανούκλας που χρησιμοποιούνται για βιολογικά όπλα και διαδίδονται από τους ψύλλους.
Love Canal, Καταράκτες του Νιαγάρα, ΗΠΑ: Παρά το όνομα της πόλης, η περίπτωση του Love Canal αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές τραγωδίες στις ΗΠΑ. Τη δεκαετία του 1890, ο επιχειρηματίας William T. Love ξεκίνησε τη διάνοιξη ενός καναλιού ανάμεσα στα ποτάμια Άνω Νιαγάρας και Κάτω Νιαγάρας με σκοπό να εκμεταλλευτεί την “φθηνή” υδροηλεκτρική ενέργεια για την ειδυλλιακή πόλη. Όταν το σχέδιο κόλλησε, το
Love Canal μετετράπη σε χωματερή αστικών αποβλήτων και αποβλήτων της χημικής βιομηχανίας. Το 1953 η εταιρεία Hooker Chemical Company σφράγισε τη χωματερή και πώλησε την έκταση στον δήμο. Στη θέση της χτίστηκαν αρκετές κατοικίες και ένα σχολείο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) ανέφερε υψηλά ποσοστά αποβολών σε εγκυμοσύνες, αλλά και γεννήσεις παιδιών με προβλήματα. Επίσης, καταγράφηκαν πολλά περιστατικά λευχαιμίας και χρωμοσωμικών ανωμαλιών. Η κυβέρνηση φρόντισε τότε για τη μετεγκατάσταση των κατοίκων και οι κατοικίες κατεδαφίστηκαν. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Η EPA διαβεβαίωσε ότι μέρη της περιοχής είναι ασφαλή για κατοίκηση και ορισμένοι εγκαταστάθηκαν ξανά στην περιοχή λόγω των φθηνών τιμών των κατοικιών. Ωστόσο, μια νέα περίπτωση διαρροής τοξικών ουσιών από το σύστημα αποχέτευσης το 2011 προκάλεσε νέα σειρά μηνύσεων από τους κατοίκους. Picher, Οκλαχόμα, ΗΠΑ: Το Picher είναι μια πόλη που ζούσε από την εξόρυξη μολύβδου και ψευδαργύρου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το ένα τρίτο των παιδιών της πόλης βρέθηκαν με αυξημένες συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα τους, ουσία που συνδέθηκε με νοητικές και μαθησιακές δυσκολίες σε πολλούς μαθητές. Η πόλη εγκαταλείφθηκε τελικά το 2006 όταν μια μελέτη έδειξε ότι κινδυνεύει να βυθιστεί εξαιτίας των στοών εξόρυξης κάτω από τα θεμέλιά της. Το 2011 παρέμεναν μόλις έξι νοικοκυριά και μια επιχείρηση. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Οι υποδομές της πόλης βρίσκονται στη φάση της αποξήλωσης και όταν η επιχείρηση ολοκληρωθεί η γη θα επιστραφεί τη φυλή Quapaw που την κατοικούσε πριν ανοίξουν τα ορυχεία. Οι ινδιάνοι Quapaw σκοπεύουν να μετατρέψουν την περιοχή σε υγρότοπο. Times Beach, Μισσούρι, ΗΠΑ: Κατά τη δεκαετία του 1970, το Times Beach αντιμετώπιζε πρόβλημα με τη σκόνη και για αυτό το λόγο πλήρωσε τον εργολάβο Russell Bliss να ασφαλτοστρώσει τους δρόμους χρησιμοποιώντας πίσσα από ορυκτά απόβλητα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Bliss χρησιμοποίησε απόβλητα από μια μονάδα εξαχλωροφαινίου, τα οποία περιείχαν τεράστιες ποσότητες διοξίνης. Μετά την πλημμύρα του ποταμού Μέραμεκ το 1982, η EPA ανακοίνωσε ότι οι συγκεντρώσεις διοξίνης ξεπέρασαν κατά 100 φορές τα όρια ασφαλείας και διέταξε την εκκένωση της πόλης. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Θεωρείται αρκετά ασφαλής, καθώς οι μολυσμένες υποδομές έχουν απομακρυνθεί. Εκεί όπου βρισκόταν η πόλη έχει δημιουργηθεί το πάρκο Route 66 State Park και απομένει μόνο ένα μικρό σπίτι που λειτουργούσε ως “γραφείο” του EPA κατά τη διάρκεια της επιχείρησης περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Brio Toxic Neighborhood, Τέξας, ΗΠΑ: Το διυλιστήριο Brio στην Κομητεία Χάρρις του Τέξας εξυπηρετούσε διάφορες εταιρείες χημικών έως ότου η Brio Refinery κήρυξε πτώχευση το 1982. Μη επεξεργασμένο πετρέλαιο και διάφορα τοξικά απόβλητα αποθηκεύτηκαν πρόχειρα σε χωμάτινους λάκκους με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν και να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Η μόλυνση του περιβάλλοντος συνδέθηκε με λευχαιμίες, προβλήματα υγείας σε νεογνά και εμφάνιση σπάνιων ασθενειών. Το 1992 έξι εταιρείες χημικών και μια κατασκευαστική “χρύσωσαν το χάπι” στην τοπική κοινωνία πληρώνοντας τα δίδακτρα του Κολλεγίου σε 700 παιδιά από τις πληττόμενες περιοχές. Το μεγαλύτερο μέρος της εγκατάστασης έχει κατεδαφιστεί. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Η EPA εγκατέστησε ένα φράγμα αργίλου σε βάθος 13 μέτρων κάτω από το έδαφος για να συγκρατήσει τους ρυπαντές στο διυλιστήριο. Ωστόσο, έρευνα του 2010 έδειξε ότι ρυπαντές υπάρχουν σε μεγαλύτερα βάθη από αυτά που καλύπτει το φράγμα. New Idria, Καλιφόρνια, ΗΠΑ: Η πόλη New Idria δεν εγκαταλείφθηκε λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων. Οι κάτοικοι έφυγαν όταν έκλεισε η εταιρεία εξορύξεων New Idria Quicksilver Mining Company το 1972. Ωστόσο, δεν λείπουν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες τόσο λόγω της διαρροής υδραργύρου όσο και από τον αμίαντο που βρίσκεται στα φυσικά πετρώματα της περιοχής. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Ο εξακολουθεί να θεωρεί επικίνδυνη την πόλη-φάντασμα και ακατάλληλη για κατοίκηση. Centralia, Πεννσυλβάνια: Κάτω από την πόλη εξελίσσεται μια υπόγεια πυρκαγιά εδώ και μισό αιώνα. Κανείς δεν γνωρίζει τα αίτια της φωτιάς ωστόσο αυτή συνεχίζει και καίει λόγω μιας τεράστιας δεξαμενής άνθρακα κάτω από τους δρόμους της πόλης. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από τη θερμότητα και τα αέρια, ενώ λόγω της πυρκαγιάς διαχέονται τοξίνες στην ατμόσφαιρα. Η μεγάλη εκκένωση της πόλης έγινε το 1984 όταν η κυβέρνηση έδωσε κίνητρα στους κατοίκους να φύγουν. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα;
Η Centralia προσελκύει αρκετούς επισκέπτες, ενώ λίγα νοικοκυριά παραμένουν στην περιοχή. Δεν επιτρέπεται όμως να εγκατασταθούν νέοι κάτοικοι. Κάτω από την Centralia υπάρχει αρκετός άνθρακας για να συντηρήσει τη φωτιά για 250 ακόμα χρόνια. Pripyat, Ουκρανία: Ίσως η πιο διάσημη μολυσμένη περιοχή στον κόσμο το Pripyat εκκενώθηκε μετά το πυρηνικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986. Τότε φιλοξενούσε σχεδόν 50.000 κατοίκους. Τώρα είναι μια διάσημη πόλη-φάντασμα που προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Τα επίπεδα ραδιενέργειας έχουν υποχωρήσει σημαντικά και στην περιοχή δραστηριοποιούνται πολλές εταιρείες που πραγματοποιούν τουριστικές διαδρομές γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο. Φουκουσίμα, Ιαπωνία: Ο τραγικός σεισμός του Μαρτίου του 2011 και το τσουνάμι που ακολούθησε προκάλεσαν το πυρηνικό δυστύχημα της Φουκουσίμα και ρήμαξαν τις γύρω περιοχές. Μια από αυτές είναι η πόλη Namie-machi που εμπίπτει στη ζώνη εκκένωσης των 20 χιλιομέτρων. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Οι κάτοικοι του Namie-machi μπορούν να πάρουν άδεια για να επισκεφθούν τις κατοικίες τους, αλλά δεν τους επιτρέπεται να διανυκτερεύσουν. Δείτε φωτογραφίες από τις πόλεις-φαντάσματα: econews.gr
Via
Love Canal μετετράπη σε χωματερή αστικών αποβλήτων και αποβλήτων της χημικής βιομηχανίας. Το 1953 η εταιρεία Hooker Chemical Company σφράγισε τη χωματερή και πώλησε την έκταση στον δήμο. Στη θέση της χτίστηκαν αρκετές κατοικίες και ένα σχολείο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος των ΗΠΑ (EPA) ανέφερε υψηλά ποσοστά αποβολών σε εγκυμοσύνες, αλλά και γεννήσεις παιδιών με προβλήματα. Επίσης, καταγράφηκαν πολλά περιστατικά λευχαιμίας και χρωμοσωμικών ανωμαλιών. Η κυβέρνηση φρόντισε τότε για τη μετεγκατάσταση των κατοίκων και οι κατοικίες κατεδαφίστηκαν. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Η EPA διαβεβαίωσε ότι μέρη της περιοχής είναι ασφαλή για κατοίκηση και ορισμένοι εγκαταστάθηκαν ξανά στην περιοχή λόγω των φθηνών τιμών των κατοικιών. Ωστόσο, μια νέα περίπτωση διαρροής τοξικών ουσιών από το σύστημα αποχέτευσης το 2011 προκάλεσε νέα σειρά μηνύσεων από τους κατοίκους. Picher, Οκλαχόμα, ΗΠΑ: Το Picher είναι μια πόλη που ζούσε από την εξόρυξη μολύβδου και ψευδαργύρου. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, το ένα τρίτο των παιδιών της πόλης βρέθηκαν με αυξημένες συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα τους, ουσία που συνδέθηκε με νοητικές και μαθησιακές δυσκολίες σε πολλούς μαθητές. Η πόλη εγκαταλείφθηκε τελικά το 2006 όταν μια μελέτη έδειξε ότι κινδυνεύει να βυθιστεί εξαιτίας των στοών εξόρυξης κάτω από τα θεμέλιά της. Το 2011 παρέμεναν μόλις έξι νοικοκυριά και μια επιχείρηση. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Οι υποδομές της πόλης βρίσκονται στη φάση της αποξήλωσης και όταν η επιχείρηση ολοκληρωθεί η γη θα επιστραφεί τη φυλή Quapaw που την κατοικούσε πριν ανοίξουν τα ορυχεία. Οι ινδιάνοι Quapaw σκοπεύουν να μετατρέψουν την περιοχή σε υγρότοπο. Times Beach, Μισσούρι, ΗΠΑ: Κατά τη δεκαετία του 1970, το Times Beach αντιμετώπιζε πρόβλημα με τη σκόνη και για αυτό το λόγο πλήρωσε τον εργολάβο Russell Bliss να ασφαλτοστρώσει τους δρόμους χρησιμοποιώντας πίσσα από ορυκτά απόβλητα. Το πρόβλημα είναι ότι ο Bliss χρησιμοποίησε απόβλητα από μια μονάδα εξαχλωροφαινίου, τα οποία περιείχαν τεράστιες ποσότητες διοξίνης. Μετά την πλημμύρα του ποταμού Μέραμεκ το 1982, η EPA ανακοίνωσε ότι οι συγκεντρώσεις διοξίνης ξεπέρασαν κατά 100 φορές τα όρια ασφαλείας και διέταξε την εκκένωση της πόλης. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Θεωρείται αρκετά ασφαλής, καθώς οι μολυσμένες υποδομές έχουν απομακρυνθεί. Εκεί όπου βρισκόταν η πόλη έχει δημιουργηθεί το πάρκο Route 66 State Park και απομένει μόνο ένα μικρό σπίτι που λειτουργούσε ως “γραφείο” του EPA κατά τη διάρκεια της επιχείρησης περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Brio Toxic Neighborhood, Τέξας, ΗΠΑ: Το διυλιστήριο Brio στην Κομητεία Χάρρις του Τέξας εξυπηρετούσε διάφορες εταιρείες χημικών έως ότου η Brio Refinery κήρυξε πτώχευση το 1982. Μη επεξεργασμένο πετρέλαιο και διάφορα τοξικά απόβλητα αποθηκεύτηκαν πρόχειρα σε χωμάτινους λάκκους με αποτέλεσμα να διαρρεύσουν και να μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Η μόλυνση του περιβάλλοντος συνδέθηκε με λευχαιμίες, προβλήματα υγείας σε νεογνά και εμφάνιση σπάνιων ασθενειών. Το 1992 έξι εταιρείες χημικών και μια κατασκευαστική “χρύσωσαν το χάπι” στην τοπική κοινωνία πληρώνοντας τα δίδακτρα του Κολλεγίου σε 700 παιδιά από τις πληττόμενες περιοχές. Το μεγαλύτερο μέρος της εγκατάστασης έχει κατεδαφιστεί. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Η EPA εγκατέστησε ένα φράγμα αργίλου σε βάθος 13 μέτρων κάτω από το έδαφος για να συγκρατήσει τους ρυπαντές στο διυλιστήριο. Ωστόσο, έρευνα του 2010 έδειξε ότι ρυπαντές υπάρχουν σε μεγαλύτερα βάθη από αυτά που καλύπτει το φράγμα. New Idria, Καλιφόρνια, ΗΠΑ: Η πόλη New Idria δεν εγκαταλείφθηκε λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων. Οι κάτοικοι έφυγαν όταν έκλεισε η εταιρεία εξορύξεων New Idria Quicksilver Mining Company το 1972. Ωστόσο, δεν λείπουν οι περιβαλλοντικές ανησυχίες τόσο λόγω της διαρροής υδραργύρου όσο και από τον αμίαντο που βρίσκεται στα φυσικά πετρώματα της περιοχής. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Ο εξακολουθεί να θεωρεί επικίνδυνη την πόλη-φάντασμα και ακατάλληλη για κατοίκηση. Centralia, Πεννσυλβάνια: Κάτω από την πόλη εξελίσσεται μια υπόγεια πυρκαγιά εδώ και μισό αιώνα. Κανείς δεν γνωρίζει τα αίτια της φωτιάς ωστόσο αυτή συνεχίζει και καίει λόγω μιας τεράστιας δεξαμενής άνθρακα κάτω από τους δρόμους της πόλης. Οι δρόμοι είναι αδιάβατοι από τη θερμότητα και τα αέρια, ενώ λόγω της πυρκαγιάς διαχέονται τοξίνες στην ατμόσφαιρα. Η μεγάλη εκκένωση της πόλης έγινε το 1984 όταν η κυβέρνηση έδωσε κίνητρα στους κατοίκους να φύγουν. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα;
Η Centralia προσελκύει αρκετούς επισκέπτες, ενώ λίγα νοικοκυριά παραμένουν στην περιοχή. Δεν επιτρέπεται όμως να εγκατασταθούν νέοι κάτοικοι. Κάτω από την Centralia υπάρχει αρκετός άνθρακας για να συντηρήσει τη φωτιά για 250 ακόμα χρόνια. Pripyat, Ουκρανία: Ίσως η πιο διάσημη μολυσμένη περιοχή στον κόσμο το Pripyat εκκενώθηκε μετά το πυρηνικό δυστύχημα του Τσέρνομπιλ το 1986. Τότε φιλοξενούσε σχεδόν 50.000 κατοίκους. Τώρα είναι μια διάσημη πόλη-φάντασμα που προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Τα επίπεδα ραδιενέργειας έχουν υποχωρήσει σημαντικά και στην περιοχή δραστηριοποιούνται πολλές εταιρείες που πραγματοποιούν τουριστικές διαδρομές γύρω από το πυρηνικό εργοστάσιο. Φουκουσίμα, Ιαπωνία: Ο τραγικός σεισμός του Μαρτίου του 2011 και το τσουνάμι που ακολούθησε προκάλεσαν το πυρηνικό δυστύχημα της Φουκουσίμα και ρήμαξαν τις γύρω περιοχές. Μια από αυτές είναι η πόλη Namie-machi που εμπίπτει στη ζώνη εκκένωσης των 20 χιλιομέτρων. Πόσο επικίνδυνη είναι η πόλη σήμερα; Οι κάτοικοι του Namie-machi μπορούν να πάρουν άδεια για να επισκεφθούν τις κατοικίες τους, αλλά δεν τους επιτρέπεται να διανυκτερεύσουν. Δείτε φωτογραφίες από τις πόλεις-φαντάσματα: econews.gr
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ